TEΛΟΣ ΣΤΟ LIFESTYLE ?
Την προηγούμενη Κυριακή αποφάσισα να περπατήσω σχεδόν ολόκληρο το κέντρο της πόλης και να καταλήξω στο πάρκο του Λευκού Πύργου και στην παραλία με έναν καφέ στο χέρι.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή είδα σε μία από τις γειτονιές του κέντρου, στην περιοχή της Ροτόντας, μία μη κυβερνητική οργάνωση, την Kids in Action, να φυτεύει δέντρα αναμορφώνοντας ριζικά το «πρόσωπο» εκείνης της γειτονιάς και στη συνέχεια να κάνει πικ-νικ στο έδαφος με φίλους και παιδιά , απολαμβάνοντας έναν πιο απλό και λιτό τρόπο ζωής.
Στην παραλία της Θεσσαλονίκης, για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια, είδα το ποσοστό των ανθρώπων που πίνει καφέ στα μαγαζιά, να είναι μικρότερο από αυτό των ανθρώπων που απολάμβαναν απλά τη θάλασσα με μία μπύρα ή ένα παγωτό στο χέρι. Γιατί στο Central Park στη Νέα Υόρκη οι άνθρωποι που ξαπλώνουν στο γρασίδι και κάνουν πικ-νικ είναι πολύ διαφορετικοί από μας; Όχι. Απλά σκέφτονται με έναν άλλο τρόπο. Μήπως ήρθε η ώρα να το κάνουμε και εμείς;
Τότε συνειδητοποίησα: ‘ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ...LIFESTYLE?
Ο κόσμος λόγω της οικονομικής κρίσης στρέφεται σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, ή αρχίζουμε να αλλάζουμε νοοτροπία και αποκτούμε άποψη για το τι είναι σημαντικό και τι όχι.
Αναλογιζόμενη τα παραπάνω κατέληξα στα εξής:
Εάν προκύψει ένας νέος τρόπος ζωής που θα εκτιμά την απλότητα αντί του καταναλωτισμού, οι επιπτώσεις θα είναι τεράστιες. Πιστεύω ότι θα περιλαμβάνουν τη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, τη μεγαλύτερη οικονομική δικαιοσύνη, νέες μορφές κοινοτικής ζωής, μεγαλύτερη συμμετοχή στο πολιτικό σύστημα, την ανάπτυξη των ανθρώπινων δυνατοτήτων, και την καλή χρήση των τεχνολογικών δυνατοτήτων.
Βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, μπορεί να επέλθει από πολλούς τρόπους αν σκεφτούμε διαφορετικά και λειτουργήσουμε κάπως έτσι..
1.Αν επιλέξουμε να αγοράσουμε προϊόντα που είναι ανθεκτικά, εύκολο να επισκευαστούν, μη ρυπογόνα στην κατασκευή και στη χρήση τους, ενεργειακά -αποδοτικά, που δεν δοκιμάζονται στα ζώα, λειτουργικά, και όμορφα
Βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, μπορεί να επέλθει από πολλούς τρόπους αν σκεφτούμε διαφορετικά και λειτουργήσουμε κάπως έτσι..
1.Αν επιλέξουμε να αγοράσουμε προϊόντα που είναι ανθεκτικά, εύκολο να επισκευαστούν, μη ρυπογόνα στην κατασκευή και στη χρήση τους, ενεργειακά -αποδοτικά, που δεν δοκιμάζονται στα ζώα, λειτουργικά, και όμορφα
2.Όσον αφορά τη μετακίνηση, να επιλέξουμε μία ζωή απλότητας και χρησιμοποιήσουμε τα δημόσια μέσα μεταφοράς, την μεταφορά πολλών ατόμων με ένα αυτοκίνητο, τα ποδήλατα, και τα μικρότερα και πιό οικονομικά στην κατανάλωση βενζίνης αυτοκίνητα. Μπορούνε να μετακινούμαστε με δίκυκλο ή ακόμα και με τα πόδια σε ορισμένες απόστάσεις.
3.Αν μετατοπίσουμε τη διατροφή μας από τα ιδιαίτερα επεξεργασμένα τρόφιμα, το κρέας, και τη ζάχαρη προς τρόφιμα που είναι φυσικότερα, υγιεινά, απλά, τοπικά καλλιεργημένα, και κατάλληλα για τη συντήρηση των κατοίκων ενός μικρού πλανήτη.
4. Αν ανακυκλώνουμε μέταλλο, γυαλί, πλαστικό, και χαρτί και περικόπτουμε τη χρήση πραγμάτων που σπαταλούν τους μη ανανεώσιμους πόρους.
5.Μειώνουν τον αδικαιολόγητο σωρό από αντικείμενα και την πολυπλοκότητα στη ζωή τους με το να δίνουν ή να πουλούν πράγματα που σπάνια χρησιμοποιούν, όπως ρούχα, βιβλία, έπιπλα, και εργαλεία.
4. Αν ανακυκλώνουμε μέταλλο, γυαλί, πλαστικό, και χαρτί και περικόπτουμε τη χρήση πραγμάτων που σπαταλούν τους μη ανανεώσιμους πόρους.
5.Μειώνουν τον αδικαιολόγητο σωρό από αντικείμενα και την πολυπλοκότητα στη ζωή τους με το να δίνουν ή να πουλούν πράγματα που σπάνια χρησιμοποιούν, όπως ρούχα, βιβλία, έπιπλα, και εργαλεία.
Στη σελίδα e-phychology διάβασα μία πολύ ενδιαφέρουσα άποψη και σας τη μεταφέρω αυτούσια:
Πώς μια βιώσιμη οικονομία θα διέφερε από μια καταναλωτική οικονομία; Σε ένα πράγμα, θα ήταν πολύ πιο διαφοροποιημένη: μερικοί τομείς θα συρρικνώνονταν (ειδικά εκείνοι που σπαταλούν ενέργεια και είναι προσανατολισμένοι στην επιδεικτική κατανάλωση), ενώ άλλοι τομείς θα επεκτείνονταν (όπως η επεξεργασία πληροφοριών,οι διαδραστικές επικοινωνίες, η βιολογική γεωργία, ο εκ των υστέρων εξοπλισμός των σπιτιών για ενεργειακή αποδοτικότητα, και η εκπαίδευση για τη δια βίου μάθηση). Για να ελαχιστοποιήσουν τις δαπάνες της μεταφοράς και της διανομής, οι αγορές θα είναι πιο αποκεντρωμένες από ότι είναι σήμερα.
Οι άνθρωποι θα αγόραζαν περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες από τους τοπικούς παραγωγούς. Αυτό με τη σειρά του, θα οδηγούσε σε μια αναγέννηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο τοπικό επίπεδο. Οι μικρές επιχειρήσεις που είναι καλά προσαρμοσμένες στις τοπικές συνθήκες και τις ανάγκες θα άκμαζαν. Νέοι τύποι αγορών και χώρων αγοράς θα πολλαπλασιάζονταν, όπως τα παζάρια, οι κοινοτικές αγορές, και τα εκτενή δίκτυα ανταλλαγής (των οποίων η αποδοτικότητα θα ενισχυθεί πολύ από τις νέες γενεές υπολογιστών που ταιριάζουν τα αγαθά και τις υπηρεσίες με τους πιθανούς καταναλωτές ή τους εμπόρους). Η οικονομία θα ήταν επίσης εκδημοκρατισμένη καθώς οι εργαζόμενοι παίρνουν έναν μεγαλύτερο ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Όλοι οι τύποι προϊόντων όπως τα αυτοκίνητα, τα ψυγεία, και η κάλυψη του σπιτιού με τάπητες θα σχεδιάζονταν για να αποσυντεθούν εύκολα και να ανακυκλωθούν έπειτα σε νέα προϊόντα, ελαχιστοποιώντας τα απόβλητα. Λιγότερα χρήματα θα ξοδεύονταν στα υλικά αγαθά και περισσότερα στην ψυχαγωγία, την εκπαίδευση, και την επικοινωνία.
Οι άνθρωποι θα αγόραζαν περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες από τους τοπικούς παραγωγούς. Αυτό με τη σειρά του, θα οδηγούσε σε μια αναγέννηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο τοπικό επίπεδο. Οι μικρές επιχειρήσεις που είναι καλά προσαρμοσμένες στις τοπικές συνθήκες και τις ανάγκες θα άκμαζαν. Νέοι τύποι αγορών και χώρων αγοράς θα πολλαπλασιάζονταν, όπως τα παζάρια, οι κοινοτικές αγορές, και τα εκτενή δίκτυα ανταλλαγής (των οποίων η αποδοτικότητα θα ενισχυθεί πολύ από τις νέες γενεές υπολογιστών που ταιριάζουν τα αγαθά και τις υπηρεσίες με τους πιθανούς καταναλωτές ή τους εμπόρους). Η οικονομία θα ήταν επίσης εκδημοκρατισμένη καθώς οι εργαζόμενοι παίρνουν έναν μεγαλύτερο ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Όλοι οι τύποι προϊόντων όπως τα αυτοκίνητα, τα ψυγεία, και η κάλυψη του σπιτιού με τάπητες θα σχεδιάζονταν για να αποσυντεθούν εύκολα και να ανακυκλωθούν έπειτα σε νέα προϊόντα, ελαχιστοποιώντας τα απόβλητα. Λιγότερα χρήματα θα ξοδεύονταν στα υλικά αγαθά και περισσότερα στην ψυχαγωγία, την εκπαίδευση, και την επικοινωνία.
Επιπλέον, στα αναπτυσσόμενα έθνη, υπάρχει τεράστια οικονομική ευκαιρία εάν το προσεγγίσουμε από τη νοοτροπία της βιωσιμότητας. Εξήντα τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού ζούν με το αντίστοιχο των $3 ή λιγότερο την ημέρα, συνήθως στον αναπτυσσόμενο κόσμο, στις αστικές φτωχογειτονιές χωρίς επαρκη στεγαση, καθαρό νερό, υγιεινή, σχολεία, υγειονομική περίθαλψη,αστυνομική προστασία και πυρόσβεση, πρόσβαση στην τεχνολογία επικοινωνιών, αξιόπιστη ενέργεια, καλό οδικό δίκτυο, δημόσια μέσα μεταφοράς, ή το χώρο για να καλλιεργήσουν τρόφιμα. Αυτές οι τεράστιες ανάγκες αντιπροσωπεύουν τις εξίσου μεγάλες οικονομικές ευκαιρίες για εργασία που έχει νόημα.
Ο αναπόφευκτος σύμμαχός μας σε αυτήν την διαδικασία είναι η επανάσταση στις επικοινωνίες. Όταν οι πολιτικές της βιωσιμότητας συνδυάζονται με τη δύναμη της τηλεόρασης και του Διαδικτύου, ο συνδυασμός θα μπορούσε να είναι μετασχηματιστικός. Η επανάσταση στις επικοινωνίες θα υποστηρίξει μια δραματική αύξηση στις προσπάθειες του κοινού να κάνουν τις εταιρίες και τις κυβερνήσεις υπεύθυνες για τις ενέργειές τους. Θα ακμάσουν οι εκστρατείες Διαδικτύου που χτυπάνε το καμπανάκι στην κυβέρνηση και στις εταιρικές καταχρήσεις και ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να μποϊκοτάρουν τα προϊόντα των εταιριών και των εθνών των οποίων οι πολιτικές είναι ανήθικες περιβαλλοντικά, οικονομικά, ή κοινωνικά.
Τέλος, μια νέα εποχή εθελοντισμού θα μπορούσε να ανθίσει. Παραδείγματος χάριν, οι νέοι θα μπορούσαν να ενθαρρυνθούν να συνεισφέρουν μια χρονιά ή περισσότερες σε τοπική ή εθνική υπηρεσία, ίσως αποκαθιστώντας το περιβάλλον, δουλεύοντας με τη νεολαία, ή χτίζοντας κοινοτικά κέντρα.
Η ανάπτυξη των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Μια ζωή που είναι εξωτερικά απλή και εσωτερικά πλούσια εξ ορισμού γιορτάζει την ανάπτυξη των πολλών δυνατοτήτων μας. Καθώς η απλή ζωή παρέχει διαθέσιμο χρόνο, τα πεδία για μάθηση και ανάπτυξη ανθίζουν.
Η πρόοδος του σκοπού του πολιτισμού μας. Επιλέγοντας να ζήσουμε απλούστερα δεν σημαίνει να στρέψουμε τα νώτα στην πρόοδο, μα τελείως το αντίθετο. Η εθελοντική απλότητα είναι μια άμεση έκφραση της ανάπτυξης μας ως ωριμάζων πολιτισμός. Μετά από μια μελέτη ζωής της ανόδου και της πτώσης περισσότερων από 20 εκ των παγκόσμιων πολιτισμών, ο ιδιαίτερα εξέχων ιστορικός, Arnold Toynbee, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κατάκτηση εδάφους ή ανθρώπων δεν ήταν το αληθινό μέτρο της ανάπτυξης ενός πολιτισμού. Το αληθινό μέτρο ανάπτυξης, είπε, εκφράστηκε στη δυνατότητα ενός πολιτισμού να μεταφέρει ένα αυξανόμενο ποσοστό ενέργειας και προσοχής από την υλική στη μη υλική πλευρά της ζωής προκειμένου να αναπτύξει τον πολιτισμό του (δηλαδή μουσική, τέχνη, δράμα, και λογοτεχνία), την αίσθηση της κοινότητας, και τη δύναμη της δημοκρατίας. Ο Toynbee το αποκάλεσε αυτό \"νόμο της προοδευτικής απλοποίησης.\" Είπε ότι η αυθεντική ανάπτυξη αποτελείται από μια \"προοδευτική και συσσωρευτική αύξηση και στην εξωτερική κυριότητα επάνω στο περιβάλλον και στην εσωτερική αυτοδιάθεση ή την αυτο-έκφραση εκ μέρους του ατόμου ή της κοινωνίας\" Πιστεύω ότι ο Toynbee είναι σωστός, και ότι η εξωτερική κυριότητα μας θα είναι εμφανής με το να ζήσουμε όλο και πιο ελαφρύτερα επάνω στη Γη, και η εσωτερική κυριότητα μας θα είναι εμφανής με το να ζήσουμε όλο και πιο ελαφρύτερα με ευγνωμοσύνη και χαρά στις καρδιές μας.
0 Response to "TEΛΟΣ ΣΤΟ LIFESTYLE ?"
Δημοσίευση σχολίου