ΑΤΑΚΤωΣ ΕΡΡΙΜΜΕΝΑ

Βόλεψαν οι μέρες φέτος,κι έτσι είχαμε αρκετές μέρες για ξεκούραση μέσα στα Χριστούγεννα. Για μια ακόμη φορά επιλέξαμε την Καστοριά και δεν πέσαμε έξω…

Όλη η πόλη στολισμένη και γιορτινή, πολύς κόσμος (μα πάρα πολύς !!), χαρούμενες φατσούλες. Η πόλη προετοιμάζεται για το καρναβάλι της που έχει σε η λίγες μέρες κι έτσι αυτοσχέδιες μπάντες χάλκινων δίνουν τον ρυθμό παντού.

Ο καιρός μας τα χάλασε τα Χριστούγεννα. Ήταν σχεδόν ανοιξιάτικος με 18 βαθμούς θερμοκρασία το μεσημέρι και πολλοί επέλεξαν να δοκιμάσουν καστοριανούς μεζέδες δίπλα στη λίμνη.

Μόλις ερχόταν η νύχτα η παραλία γέμιζε από κόσμο που έκανε τη βόλτα του στο πλακόστρωτο,άλλοι τα’ιζοντας τις πάπιες και τους κύκνους,κι άλλοι θαύμαζαν τον φωτεινό διάκοσμο της πόλης.

Εμείς επιλέξαμε για να δοκιμάσουμε μεζέδες μια ήσυχη γωνιά στη βόρεια παραλία της πόλης αφού στην κεντρική,νότια παραλία ο πολύς κόσμος θα μας εμπόδιζε να απολαύσουμε ήρεμα το γεύμα μας.

Σε προηγουμενες εξορμήσεις μας στη Καστοριά είχαμε επιλέξει το Ouzotherapy,δίπλα στη Νομαρχία,για φαγητό και είχαμε μείνει απόλυτα ικανοποιημένοι ,αλλά φέτος λόγω της πολυκοσμίας είπαμε να δοκιμάσουμε ένα καινούργιο μαγαζί στη βόρεια και ποιο ήρεμη παραλία της πόλης.

Mεζε-μεζέ το όνομα του κι από έξω μας φάνηκε πολύ συμπαθητικό μαγαζί,κρίνοντας από τη λιτή διακόσμηση. Η συνέχεια δεν μας επιβεβαίωσε. Η γκαρσόνα δεν ήξερε τι προσφέρει το μαγαζί, όταν με χίλια ζόρια κατάφερε να μας κατατοπίσει ,οι λίγες γεύσεις μας απογοήτευσαν. Προμαγειρεμένοι μεζέδες, ξαναζεσταμένοι σε φούρνο μικροκυμάτων,

‘‘ψεύτικες‘‘ γεύσεις χωρίς ταυτότητα και τα δύο άτομα που υπήρχαν από προσωπικό (γκαρσόνα και μαγείρισσα) σαν να είχαν προσληφθεί πρόσφατα και ήταν χαμένοι….

Δεν πειράζει.πάμε γι’άλλα….

H Καστοριά είναι από μόνη της όμορφη, γι'αυτό εξάλλου είναι πλέον ένας πολύ αξιόλογος τουριστικός προορισμός,όσο κι αν προσπαθούν οι διοικούντες (δήμος & νομαρχία) να το χαλάσουν. Εδώ και 2-3 χρόνια η λίμνη έχει "ξεχυλίσει" και οι αρμόδιοι δεν έχουν κάνει τίποτε γι' αυτό....

Σοκαρίστηκα περνώντας πριν λίγες μέρες από την Τσιμισκή,στο ύψος της Αριστοτέλους,και βλέποντας στη θέση του “δισκάδικου” ΠΑΤΣΗΣ να βρίσκεται ένα μαγαζί με νεανικά ρούχα.Συνειδητοποίησα ότι ένας κύκλος πλέον έχει κλείσει. Ένας κύκλος που περιλάμβανε τις καλύτερες επί το πλείστον αναμνήσεις απο τα νεανικά μου χρόνια...

Από μικρός μ' άρεσε η μουσική και δούλευα περιστασιακά σαν d.j. Περνώντας τότε από τον Πάτση, κοντοστεκόμουν στη βιτρίνα και έβλεπα τις νέες κυκλοφορίες και τα gadjet της τότε εποχής (κονκάρδες,μπλουζάκια κλπ) και ζήλευα αυτούς που δούλευαν εκεί.

Πέρασε ο καιρός,απολύθηκα από τον στρατό και γυρνώντας είδα μια αγγελία στην εφημερίδα που ζητούσε ο Πάτσης προσωπικό. Πήρα τηλέφωνο και την επόμενη μέρα θα περνούσα από “συνέντευξη”.Το βράδυ δεν κοιμήθηκα από την αγωνία. Έβαλα τη μάνα μου να μου σιδερώσει ότι ποιό μοδάτο είχα εκείνη την εποχή (μη με περάσουν και για χωριάτη),ξεσκόνισα τις μουσικές μου γνώσεις μέσα από το ΠΟΠ & ΡΟΚ και τα υπόλοιπα μουσικά έντυπα της εποχής και πρωί-πρωί στις 8 ήμουν μπροστά στον Πάτση. Οι παλιοί συνάδελφοι κοιτώντας με συνωμοτικά και ψαρωτικά άρχισαν να με ρωτάνε για τις επιτυχίες της τότε εποχής,τα Νο1 στα charts Aγγλίας και Αμερικής, ποιός τραγουδάει αυτό,ποια τραγουδάει εκείνο...και τη επόμενη μέρα με πήραν τηλέφωνο για να μου πουν ότι,εντάξει,την πήρα τη δουλειά.

Από εκείνη την ημέρα και για τα επόμενα πέντε χρόνια περίπου μέσα από τον Πάτση γνώρισα την Θεσσαλονίκη την ίδια.

Τις καταπληκτικές μυρωδιές του Τερκενλή απέναντι,κάθε πρωί που έψηνε τα τσουρέκια του, τη γέννηση του ιδιωτικού ραδιοφώνου στη πόλη, τον Κανάκη και τον Καπετανίδη στα πρώτα τους χρόνια στη TV100 και σαν ιδιοκτήτες και d.j's του L.A να έρχονται να διαλέγουν τις τελευταίες κυκλοφορίες σε maxi singles, τον Χρήστο Δάντη στα πρώτα του βήματα να έρχεται να παρακαλάει τον κύριο Ντίνο για μια καλή θέση στις προθήκες του δισκάδικου, την Χάρις Αλεξίου, μόλις μεταγραφείσα απο την ΜINOS στην,τότε, Polygram, να έρχεται με τον διευθυντή marketing και να εποπτεύουν αν είναι στην καλύτερη θέση τα banner και οι αφίσες για την κυκλοφορία του νέου της δίσκου, τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου,να περνάει από απέναντι και να ανοίγω τα ηχεία στη διαπασών ώστε να ακούσει (μαζί με όλη τη Τσιμισκή) το “'Ερωτας είναι θαρρώ” του Γιάννη Πάριου και Χάρη Βαρθακούρη,που ήταν το αγαπημένο τραγούδι μας εκείνη την εποχή,την νίκη μας επί του “αθηναϊκού κατεστημένου” μέσα από την εγκατάσταση στο εμπορικό κέντρο “Πλατεία” του Virgin Megastores, που απέτυχε παταγωδώς. Ωραία εκείνα τα χρόνια....

Μετά ήρθε το Internet αλλά και οι πρακτικές των δισκογραφικών με το ξεπούλημα του ρεπερτορίου τους στις εφημερίδες και την τελική απαξίωση του προιόντος τους που με τις συνεχιζόμενες ακριβές τιμές στα cd τους μαράζωσαν τα δισκάδικα,έκλεισε αρχικά το Βlow Up (o βασικός ανταγωνιστής μας στο κέντρο) και σιγά σιγά έκλεισαν όλοι σχεδόν.

Ο Πάτσης ήταν ο μόνος που άντεχε τόσα χρόνια και πάντα περνώντας μπροστά απο το κατάστημα του έριχνα κλεφτές ματιές να δω πως πάει,αλλά και να δω τον κύριο Ντίνο που παρ'οτι αυστηρός σαν εργοδότης,ήταν δίκαιος και μας έμαθε πολλά.

'Ετσι σοκαρίστικα όταν πέρασα πριν λίγες μέρες και είδα ότι και το τελευταίο οχυρό είχε πέσει και μαζί του θα χανόταν και οι αναμνήσεις από τις πρώτες μου μέρες στη πόλη. Αλλά κατάλαβα μέσα απ'αυτό το κέιμενο ότι αυτές δεν θα χαθούν ποτέ,θα είναι πάντα χαραγμένες στη ψυχή μου όσο ζω...

«Βλέποντας τις κουτσομπολίστικες εκπομπές και ειδήσεις της τηλεόρασης, με αμούστακους ρεπόρτερ και ολόδροσες κατίνες, δε νιώθεις μόνο περιφρόνηση γι’ αυτή τη δημοσιογραφία, που ασχολείται αποκλειστικά με ανοησίες. Νιώθεις και απορία. Πως μπορούν νέα παιδιά να ζουν μέσα σε τέτοιο κλίμα 24 ώρες το 24ωρο χωρίς να μπαφιάζουν, χωρίς να τα σπάνε όλα;

Δεν με παραξενεύουν οι παλιές καραβάνες – Ελένες, Τατιάνες κ.λπ. Όμως αυτά τα παιδιά πως πέρασαν έτσι, με μια μονοκοντυλιά, από το σοκολατούχο γάλα στην κάπνα του μπορντέλου; Αυτά τα παιδιά πότε πρόλαβαν να κάνουν την επανάσταση τους ή να επιθυμήσουν κάτι αλλιώτικο από τον πατέρα τους – ή μήπως δεν είχαν ποτέ την ψευδαίσθηση ότι το ανθρώπινο είδος κατάγεται μεν από τον πίθηκο, αλλά εξελίσσεται; Βγήκαν κυνοικοί, βραχνοί και σκοτωμένοι από την κοιλιά της μάνας τους;»

Οι πρίγκιπες της dance-pop περιοδεύουν σε όλο τον κόσμο με ένα multimedia show-υπερπαραγωγή που καθηλώνει!

Το συγκρότημα των 50.000.000 (και άνω) πωλήσεων, που επαναπροσδιόρισε την pop, προανήγγειλε την dance, απενεχοποίησε τα 80's, έκανε 4 Νο1 singles ("West End Girls, "Always On My Mind", "It's A Sin", "Heart"),42 Top 30 και 22 Top10 hits, που το Μάρτιο του 2009 κυκλοφόρησε το 10ο άλμπουμ, "Yes", που τιμήθηκε με το βραβείο "Outstanding Achievement" στα 2009 Brit Awards, που έχει προταθεί 4 φορές για Grammy, που βρίσκεται στο προσκήνιο τα τελευταία 30 (σχεδόν) χρόνια, που...

....η παγκόσμια περιοδεία "Pandemonium Tour 2009" ξεκίνησε στις 10 Ιουνίου από τη Ρωσία και θα τελειώσει στις 21 Δεκεμβρίου στο Λονδίνο, αφού επισκεφθούν 76 πόλεις και σταματήσουν -μετά από 7 χρόνια- στην Αθήνακαι για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη, μεταφέροντας, εκτός από το νέο τους δίσκο και τα πολυαγαπημένα μας best of hits, το μεγαλύτερο οπτικοακουστικό show που έκαναν ποτέ!

(Πηγή: http://www.ticketservices.gr/el/PetshopBoysSalonica-419.php)