ΑΤΑΚΤωΣ ΕΡΡΙΜΜΕΝΑ

Η γιορτή του Αγίου Δημητρίου έδωσε την ευκαιρία και σήμερα Δευτέρα, να τριγυρίσουμε στη πόλη, με έναν καιρό καλό,έναν ήλιο που έπαιζε με τα σύννεφα, και έδωσε την δυνατότητα για μια μεγάλη βόλτα στο κέντρο της πόλης και ποιό συγκεκριμένα στο ποιό καυτό δρόμο της πόλης εδώ και καιρό,τη Βαλαωρίτου.

Ανεβήκαμε με το παλιό ασανσέρ στο 2ο όροφο και βρεθήκαμε στο εστιατόριο Μαμίσιο,που είχαμε ακούσει καλά λόγια και ευτυχώς ήταν αλήθεια.
Σαν να βρίσκεσαι σε ένα αστικό κλασσικό σπίτι δεκαετίας '70-'80,ψιλοτάβανο,με πολυελαίους,πίνακες,ξύλινα πατζούρια, φωτεινά παράθυρα και χαρούμενη funky, στυλ Republic, μουσική σε ένταση που πρέπει και δεν ενοχλεί.
Η χαρούμενη διάθεση και η άψογη εξυπηρέτηση του προσωπικού,η ανοιχτή κουζίνα που από τις προθήκες μπορείς να δεις και να επιλέξεις μια μεγάλη ποικιλία από μαγειρευτά με τη βοήθεια του μάγειρα, μας άνοιξε την όρεξη και επιλέξαμε μια δυσανάλογη μεγάλη ποικιλία για δύο άτομα που είμασταν.
Λαχταριστοί κολοκυθοκεφτέδες που μοσχοβολούσαν άνιθο,γεμιστά μανιτάρια με γευστικότατη κρούστα παλαιομένων τυριών,μια ποικιλία βραστών λαχανικών & χόρτων με μυρωδάτο ελαιόλαδο,ένα "κλασσικό" μπουγιουρντί (που ήταν πράγματι όπως έπρεπε να είναι κι έχω καιρό να δοκιμάσω, ψητό κι όχι στο μικροκυμάτων) και για κυρίως πιάτα γεμιστό ρολλό κιμά με τυριά,πιπεριά και μπέικον και κοτόπουλο φούρνου και τα δύο γαρνιρισμένα με πατάτες φούρνου,που επιτέλους,μετά από πολύ καιρό που τρώω έξω, μύριζαν σαν πατάτες!
Όλα πολύ νόστιμα και αρμονικά δεμένα και σου άφηναν γεύση από παρελθόν,από τη κουζίνα της μαμάς, που εν'οψι μιας γιορτής έβαζε όλη τη μαεστρία της για να ευχαριστήσει τους καλεσμένους της.
Υπερ του δέοντος ευγενικό και εξυπηρετικό το προσωπικό, που ενώ δεν "προβλεπόταν" από το menu, ετοίμασε κι ένα πιατάκι που ζητήσαμε με ρύζι και κόκκινη σάλτσα από το μαγειρευτό μοσχάρι με μελιτζάνες που ήταν όνειρο!Ακολούθησε χειροποίητο γλυκάκι προσφορά του καταστήματος,συροπιαστό ρεβανί με ινδοκάρυδο και ξυνόγλυκο τιραμισού και στο τέλος μαστίχα ποτό που δρόσισε το στόμα μας και την αναπνοή μας.
Στην ώρα της "λυπητερής" μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε.Προσιτότατες τιμές γι'αυτά που παραγγείλαμε και με την ποιότητα των πρώτων υλών πράγμα σπάνιο στο κέντρο της πόλης. Θα το ξαναεπισκεφτούμε με μεγάλη παρέα για να δοκιμάσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποικιλία ορεκτικών.
Υπέρ: Όλο το γεύμα και η ατμόσφαιρα
Κατά: Το ότι είνα ανοιχτά καθημερινά 12.00 με 20.00 εκτός Κυριακής.

Ακολούθησε ποδαράτη βόλτα στα στενά της Βαλαωρίτου προς εξερεύνηση για την επόμενη εξόρμηση μας στη πόλη.
Μακάρι αυτή η περιοχή να μην έχει την τύχη των Λαδάδικων που τάχα μου τα "αναβάθμισαν" τουριστικά, αρπακτικά επιχειρηματίες, με σκοπό το εύκολο κέρδος & τη κακή ποιότητα υπηρεσιών.
Περπατώντας εντύπωση μας προκάλεσε το παρακάτω φέιγ-βολάν:Τι δρώμενο να'ναι άραγε ?

Ακολούθησε βολτούλα με τ'αμάξι καθ'ολη τη διάρκεια της παραλιακής με κατάληξη στη περιοχή του Μεγάρου Μουσικής για χαλάρωση στον ήλιο και τη θάλασσα ,αλλά πως να χαλαρώσεις βλέποντας το νέο τερατούργημα από μπετόν που σου κόβει τη θέα από τον μισό Θερμαϊκό....Αααα...ξέχασα:στην επιστροφή είδαμε το βανάκι της εκπομπής "Γυρίσματα" του ΣΚΑΙ στα Λαδάδικα,ετοιμάζουν ένα μεγάλο αφιέρωμα στη Θεσσαλονίκη εν'οψι και της επετείου,κι αυτές τις μέρες θα'ναι στη πόλη μας...