ΑΤΑΚΤωΣ ΕΡΡΙΜΜΕΝΑ

Καμιά φορά λέω: δες λίγο Star να πάρεις πρέφα σε τι κόσμο ζεις. Toν real κόσμο, με τη μύξα και το λίπος του. Και βλέπω λοιπόν: τις Ειδήσεις του Star.
Eίναι ένας άνκορμαν με κουστούμι, γκρίζους κροτάφους και γυαλιά και εκφωνεί τη μία μετά την άλλη ανοησία. Σοβαρός, με τόνο επείγοντα. Σκέφτομαι τα παιδιά του, που τον βλέπουν κάθε βράδυ να λέει αυτά που λέει. Τι πρότυπο έχουν. Πώς ορίζουν τον ανδρισμό και την αξιοπρέπεια. Τι πιστεύουν ότι είναι η δημοσιογραφία.

Όλη η θεματολογία κινείται μεταξύ πορνείας και μπουζουκιών. Βίζιτες, σαλεμένες τραγουδίστριες, playmates, προαγωγοί με μεταμοντέρνους τίτλους, λίγο Ρουβάς, λίγο Ψινάκης, κάποια που γλίστρησε και έπεσε στην πίστα. Μια ορδή από νεαρά δημοσιογραφικά όρνεα (ξεπουπουλιασμένα/κακοπληρωμένα) σε κατάσταση παραφροσύνης καταδιώκει τα πρόθυμα «θύματά» της και σολάρει σε έναν ωκεανό μικροκακίας και αγραμματοσύνης. Είναι νέα παιδιά (όπως η πλειοψηφία εκείνων που τους βλέπουν), όμως ο κομψότερος είναι τόσο κιτς, όσο ο γέρος με το τσιμπούκι. Είναι το ένδοξο ελληνικό μέλλον. Είναι το δυναμικό κοινό 13-25! Το αβγό της αήττητης ελληνικής βλακείας. Το τρελούτσικο βαλκάνιο.

Το Star και τα κανάλια που του μοιάζουν είναι ο τόπος που επωάζεται το νέο λούμπεν. Όταν το βλέπεις, σου ‘ρχεται να ξεράσεις από θλίψη. Η Πετρούλα είναι η mistress of the ceremonies. Δείχνει, αλληθωρίζοντας, τις σιλικόνες της, μιλάει σαν καθυστερημένη και εξαργυρώνει τη δημοσιότητα με αρπαχτές στην επαρχία. Κόπιες της Μπεζεντάκου, που καίγονται πριν καταλάβουν σε τι έμπλεξαν. Η κρεατομηχανή του κυρίου Μαλέλη.

Αναρωτιέμαι γιατί ένας πάμπλουτος άνθρωπος σαν τον Βαρδινογιάννη έχει αυτό το ευτελές κανάλι. Βγάζει πολλά λεφτά; (Αστεία πράγματα!). Επηρεάζει πολιτικά; (Ούτε κατά διάνοια). Προάγει τον πολιτισμό; (Εντάξει!). Όταν γυρίζει στο ανάκτορό του, ανοίγει το κανάλι του και βλέπει ένα στρατό από βίζιτες και υστερικά μειράκια να κατακλύζουν το άσπιλο σαλόνι του, τι λέει; Τι σκέφτεται; Δεν ντρέπεται για τον οχετό που αδειάζει κάθε βράδυ στην ελληνική πραγματικότητα;

Έτσι βλέπω Star καμιά φορά και χάνω κάθε πίστη, κάθε ενδιαφέρον γι’ αυτά που φέρνει ο καιρός. Τι alternative LifΟ και πράσινα άλογα. Εδώ είναι το σκληρό νόμισμα του κόσμου μας. Με τέτοια αισθήματα λούφαζα κι αυτή την Κυριακή το βράδυ στο μπαλκόνι μου, μόνος, όταν άκουσα κάτω, από το δρόμο, καθαρά και δυνατά, ένα τραγούδι από μεγάλα ηχεία, που στην ησυχία της νύχτας ανέβαιναν με διαύγεια στις πολυκατοικίες. Είδα – κι ήταν το mobile party των Arxedia Media. Πάνω σε μια ξύλινη μικρή εξέδρα με ρόδες ήταν ο DJ με τη γεννήτρια και τον έσερναν με ένα χοντρό σκοινί. Πίσω καμιά διακοσαριά άτομα, με βερμούδες τα πιο πολλά και μπίρες στα χέρια, ακολουθούσαν χαλαρά, γέλαγαν κι έριχναν και καμιά στροφή. Καθαρές φάτσες, σαν από άλλο πλανήτη.

Διακόσια μόλις άτομα μπροστά στις χιλιάδες του Star (και του Alter και του…), αλλά λιγάκι παρηγορήθηκα.

Για λίγο μεταμόρφωσαν τη γειτονιά με τα άκαμπτα γραΐδια, έπεσε λίγο μπιτ πάνω στο μοβ μπαμπάκι των μαλλιών, και είπα: Λες; Θα μπορούσε η πραγματικότητα να αλλάξει λίγο, έστω μέσα από μικροκοινότητες, από ξέμπαρκες τέτοιες ξώφαλτσες και φαινομενικά μάταιες συμπεριφορές;

Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι το μπουρδέλο του Star είναι θεμελιωμένο πάνω στο κακό γονίδιο του Έλληνα είλωτα – ο οποίος πνευματικά ακόμα ζει κάτω από το oθωμανικό σπαθί. Αυτοί που βλέπω να ορίζουν τη δημόσια ζωή είναι εξακολουθητικά μικρόψυχα, πονηρά, ευτελή γιουσουφάκια – μάστορες στην αρπαχτή, τον ελιγμό και την πορνεία. Δύσκολα μπαλώνεται αυτό το εθνικό κουρέλι. Ένας λόγος παραπάνω να αγαπάω και να ποντάρω υπερβολικά πολλά πάνω στα 200 παιδιά που πέρασαν από το δρόμο μου χορεύοντας την ώρα των «ειδήσεων».