ΚΑΙ ΠΑΛΙ LOST....
Άσχετα από το ποια θα είναι η κατάληξή του Lost (και πραγματικά, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη σειρά στην ιστορία, όλη της η υστεροφημία θα κριθεί από το πώς θα τελειώσει), αυτό που δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ είναι το πόσο πολύ σημάδεψε την τηλεόραση και τη δεκαετία των '00s.
Ασχέτως σεναρίων (άλλοτε ευφυών, άλλοτε κακογραμμένων), ασχέτως visuals (άλλοτε αποστομωτικές σκηνοθεσίες και φωτογραφία για Όσκαρ, άλλοτε κάκιστα graphics), ασχέτως ανάπτυξης χαρακτήρων (άλλοι είναι Desmonds, άλλοι είναι Jacks), ασχέτως μεμονωμένων σεζόν (η 4η ήταν απλά και ξεκάθαρα φοβερή τηλεόραση, η 2η ήταν κακή), ασχέτως μεμονωμένων επεισοδίων (η σειρά μπορούσε να πετάξει στα ουράνια του 'Constant' ή του 'Walkabout', αλλά και να βυθιστεί στα ξεκαρδιστικά βάθη του 'Stranger in a Strange Land' ή του 'What Kate Does'), ασχέτως του πόσο ο καθένας το εκτιμά καλλιτεχνικά (προσωπικά διατηρώ μια φοβερή σχέση μίσους και αγάπης που έχει δει μέσα στα χρόνια τόσα σκαμπανεβάσματα που ούτε καρδιογράφημα να ήταν). Ασχέτως όλων των παραπάνω, το Lost είναι το ποπ φαινόμενο της δεκαετίας, και όχι μόνο τηλεοπτικό.
Να γιατί:
-> Ακούγεται παράδοξο, αλλά το Lost έβαλε την Tηλεόραση σε όλα τα σπίτια. Από τα 14χρονα κορίτσια που ξέρουν μόνο τη Hannah Montana και τον Chuck Bass μέχρι συνταξιούχους που ανοίγουν την τηλεόραση μόνο για να δούνε τον Αυτιά, οι πάντες ξέρουν το Lost.
-> Τα έχει όλα. Θες χωροχρονικά μυστήρια; Μέσα. Ψήνεσαι για ερωτικά τρίγωνα; Και τέτοια προσφέρει το κατάστημα. Γουστάρεις λίγο δράμα χαρακτήρων με φιλοσοφικές προεκτάσεις; Να το συζητήσουμε (κι αυτό) το θέμα.
-> Πετυχαίνει εκεί όπου κάθε άλλη σειρά "μυθολογίας" μας σπάει τελικά τα νεύρα: Κάθε επεισόδιο είναι και μια αυτοτελής ιστορία. Έχεις τη μεγάλη εικόνα μεν, αλλά πας κάθε φορά για ύπνο νιώθοντας πως έχεις δει και κάτι με αρχή, μέση και τέλος. Έστω κι αν όχι με αυτή τη σειρά.
-> H πτήση της Oceanic που συνετρίβη ήταν η πιο φυλετικά diverse στην ιστορία των αερογραμμών. Από ό,τι κοινωνικό ή εθνικό background να προερχόσουν, κάπου θα σε έπιανε. Λευκοί, Ιρακινοί, Ασιάτες, χοντροί, λεπτοί, geeks, alpha males, απατεώνες, επιχειρηματίες, χειρούργοι, rednecks, τι θες και να μην υπάρχει.
-> Ήταν επίσης η πιο φωτογενής πτήση στην ιστορία των αερογραμμών.
-> Έφερε το "δύσκολο" sci-fi στο προσκήνιο του mainstream, και του κέρδισε βραβεία και αναγνώριση. Για να το πούμε αλλιώς, έκανε τη μητέρα σου να παρακολουθήσει σειρά με ταξίδια στο χρόνο.
-> Ο Ben και οι μηχανορραφίες του, ο Sawyer και τα παρατσούκλια του, ο Desmond με την Penny και ο άσβεστος έρωτάς τους. Αν δεν ήταν αυτοί πρώτα, ποιος θα ενδιαφερόταν για τα μυστήρια από πίσω;
-> Έκανε την τηλεόραση interactive παιχνίδι. Μικρά διάσπαρτα βιντεάκια και online γρίφοι συμπληρώνουν μια αφήγηση-ψηφιδωτό...
-> ...όπως και η διαρκής αναζήτηση στοιχείων. Κάθε επεισόδιο μας έστελνε όλους σε ένα φρενήρες κυνήγι θησαυρού, καθώς το παραμικρό ασήμαντο στοιχείο (από ένα ρούχο μέχρι μια λεπτομέρεια σε μια εφημερίδα) μπορούσε να γεννήσει αμέτρητες νέες θεωρίες.
-> Γιατί τελικά αυτή είναι η μεγαλύτερη μαγκιά του Lost. Οτι η εμπειρία της θέασής του κρατούσε πάντα πολύ περισσότερο από τα 40 λεπτά της διάρκειας του κάθε επεισοδίου.
(Από:http://darkustv.blogspot.com/)
0 Response to "ΚΑΙ ΠΑΛΙ LOST...."
Δημοσίευση σχολίου